Nominacja profesorska dla dr. hab. Piotra Polanowskiego

02-03-2023

Prezydent Andrzej Duda nadał tytuł profesora nauk ścisłych i przyrodniczych w dyscyplinie nauk chemicznych dr. hab. Piotrowi Polanowskiemu z Wydziału Chemicznego PŁ. Postanowienie zostało podpisane 7 lutego 2023 roku.

Prof. Piotr Polanowski jest absolwentem Uniwersytetu Łódzkiego.

Prof. Piotr Polanowski Prof. Piotr Polanowski

Tytuł magistra fizyki uzyskał w 1987 roku na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii. Z Wydziałem Chemicznym Politechniki Łódzkiej związany jest od 1994 r. Początkowo pracował w Instytucie Polimerów, z którego przeszedł do nowo utworzonej Katedry Fizyki Molekularnej. Stopień doktora chemii uzyskał na Wydziale Chemicznym w 2002 roku, tytuł doktora habilitowanego nauk fizycznych otrzymał w roku 2013 na Wydziale Fizyki Uniwersytetu A. Mickiewicza w Poznaniu.

Badania naukowe

Główny obszar badawczy prof. Polanowskiego stanowią zachowania cieczy prostych i złożonych takich jak stopy, roztwory polimerowe, żele, układy koloidalne, ich właściwości dynamiczne (dyfuzja, relaksacja) oraz właściwości statyczne, które z reguły odnoszą sie do topologii badanych układów.

W swoich badaniach wykorzystuje algorytmy sieciowe - przestrzeń konfiguracyjną stanowi w tym przypadku np. sieć FCC (face centered cubic). Do tej grupy należą stosowane przez naukowca algorytmy DLL (dynamic lattice liquid model) i CMA (cooperative motion algorithm) pozwalające m.in. na symulację struktury i dynamiki makrocząsteczek o złożonej architekturze. Metody te oparte na koncepcji ruchów kooperatywnych zostały zaproponowane przez prof. Tadeusza Pakułę w końcu XX wieku.

Przykładowy wynik symulacji obrazujący dwuwymiarowy atermiczny stop polimerowy o stężeniu równym jedności dla łańcuchów o długości 1024 otrzymany metodą CMA Przykładowy wynik symulacji obrazujący dwuwymiarowy atermiczny stop polimerowy o stężeniu równym jedności dla łańcuchów o długości 1024 otrzymany metodą CMA

Podstawową unikatową zaletą obu metod możliwość prowadzenia symulacji przy współczynniku wypełnienia sieci równym jeden tzn. w sytuacji, gdy we wszystkich węzłach sieci znajdują się elementy symulowanego układu. Metody DLL i CMA pozwalają zatem na symulacje rzeczywiście gęstych układów, tak jak ma to miejsce w przyrodzie. Generalnie wszystkie wyniki otrzymane za pomocą wyżej wymiennych metod wykazują bardzo dobrą zgodność z eksperymentem i wynikami teoretycznymi.

Dorobek publikacyjny

W dorobku naukowym prof. Piotra Polanowskiego znajduje się ponad 60 publikacji naukowych, w tym 55 z listy filadelfijskiej Jest współautorem 4 patentów zgłoszonych do Urzędu Patentowego RP oraz współautorem dwóch patentów i dwóch zgłoszeń patentowych na obszar Unii Europejskiej. Był kierownikiem 3 grantów finansowanych przez KBN i NCN oraz pracował jako wykonawca w wielu grantach krajowych i europejskich.

Hobby prof. P. Polanowskiego jest jazda na rowerze